Historia UMP

Oto oś czasu przedstawiająca historię Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Kliknij na datę, aby dowiedzieć się więcej.

Zdjęcie
1918

11 listopada
Odbyło się pierwsze posiedzenie Komisji Organizacyjnej poznańskiego uniwersytetu – Wszechnicy Piastowskiej

Zdjęcie
1919

5 kwietnia
Pierwszym rektorem Wszechnicy Piastowskiej został poznański lekarz i społecznik, prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, prof. Heliodor Święcicki

7 maja
W sali tronowej dawnego Zamku Wilhelma II, nazwanego wówczas Collegium Maius, odbyła się uroczysta inauguracja działalności Wszechnicy Piastowskiej.
Na poznańskiej uczelni istniały wówczas dwa wydziały: Wydział Filozoficzny oraz Wydział Prawno-Ekonomiczny

listopad
Na Wydziale Filozoficznym utworzono Studium Farmaceutyczne

Zdjęcie
1920

24 czerwca
Wszechnica Piastowska przybrała miano Uniwersytetu Poznańskiego

24 lipca
Senat UP przyjął uchwałę o utworzeniu Wydziału Lekarskiego. Jego pierwszym dziekanem został prof. Adam Wrzosek

19 października
Studium Farmaceutyczne przekształcono w Oddział Farmaceutyczny. Pierwszym dyrektorem Oddziału został prof. Konstanty Hrynakowski

19 listopada
Symboliczny początek studiów lekarskich w Poznaniu. Odbyło się pierwsze posiedzenie Rady Wydziału Lekarskiego. Pierwszymi profesorami Wydziału Lekarskiego byli: prof. Stefan Dąbrowski, prof. Helena Gajewska, prof. Antoni Jurasz oraz prof. Wincenty Jezierski

Zdjęcie
1921

styczeń
Rozpoczął się pierwszy rok akademicki na Wydziale Lekarskim

Zdjęcie
1922

15 grudnia
Nadanie pierwszego tytułu doktora honoris causa UP. Tytuł otrzymała Maria Skłodowska-Curie

Zdjęcie
1924

Katedra Higieny Szkolnej i Wychowania Fizycznego na Wydziale Lekarskim została przekształcona w Studium Wychowania Fizycznego

Zdjęcie
1925

W wyniku narastającego kryzysu ekonomicznego powstał projekt likwidacji Wydziału Lekarskiego i Rolniczo-Leśnego ze względów oszczędnościowych. Do likwidacji nie doszło dzięki stanowczej postawie społeczeństwa i studentów

Oddział Farmaceutyczny wszedł w skład Wydziału Matematyczno-
-Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego

Zdjęcie
1929

21 października
Na Wydziale Lekarskim utworzono Katedrę Stomatologii. Jej kierownikiem został prof. Józef Jarząb

Zdjęcie
1939

wrzesień
Po zajęciu przez Niemców Poznania (10 września 1939) Uniwersytet Poznański został zamknięty, podobnie jak wszystkie wyższe uczelnie w Polsce

1939/1940
Pracownicy Wydziału Lekarskiego UP podzielili los innych przedstawicieli poznańskiej inteligencji. Wielu z nich zostało uwięzionych w Forcie VII, innych wysiedlono do Generalnego Gubernatorstwa

Zdjęcie
1940

13 listopada
Senat Uniwersytetu w Edynburgu zatwierdził powołanie na tej uczelni Polskiego Wydziału Lekarskiego. Dziekanem PWL został prof. Antoni Jurasz. Na brytyjskim uniwersytecie istniał odtąd Wydział Lekarski gromadzący kadrę i studentów polskiej narodowości, działający w oparciu o polskie ustawy, z polskim językiem wykładowym – wydarzenie bez precedensu w dziejach światowego szkolnictwa wyższego. PWL działał od marca 1941 do marca 1949 roku

24 listopada
W Warszawie rozpoczął działalność tajny Uniwersytet Ziem Zachodnich zorganizowany przez przesiedlonych do Generalnego Gubernatorstwa pracowników naukowych UP. Rektorem UZZ został prof. Ludwik Jaxa-
-Bykowski

Zdjęcie
1941

27 kwietnia
Okupanci otworzyli nazistowski Poznański Uniwersytet Rzeszy, na który wstęp mieli wyłącznie Niemcy

Zdjęcie
1942

jesień
Na tajnym Uniwersytecie Ziem Zachodnich powstał Wydział Lekarski i Wydział Farmaceutyczny

Zdjęcie
1945

27 lutego
Początek pierwszego powojennego roku akademickiego na Uniwersytecie Poznańskim

Zdjęcie
1947

Uniwersytet Poznański przejął budynki poniemieckiego szpitala diakonisek. Stały się one siedzibą Collegium Święcickiego (obecny Szpital Kliniczny im. Heliodora Święcickiego przy ul. Przybyszewskiego 49)

Na mocy uchwały Rady Wydziału powstała Biblioteka Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Poznańskiego

1 października
Oddział Farmaceutyczny podległy organizacyjnie Wydziałowi Matematyczno-Przyrodniczemu UP decyzją Ministerstwa Oświaty podniesiono do rangi Wydziału Farmaceutycznego. Pierwszym dziekanem został prof. Jan Dobrowolski.

Na Wydziale Lekarskim powstał Oddział Stomatologiczny

Zdjęcie
1950

1 stycznia
Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 24 października 1949 r. utworzona została Akademia Lekarska w Poznaniu. Nowa uczelnia powstała na bazie wszystkich jednostek Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Stomatologicznym, Wydziału Farmaceutycznego oraz Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego. Nowo powstała uczelnia przejęła majątek Skarbu Państwa użytkowany do tego czasu przez Wydział Lekarski, Wydział Farmaceutyczny, Oddział Stomatologiczny oraz Studium Wychowania Fizycznego. Rektorem został prof. Tadeusz Kurkiewicz

3 marca
Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów Akademia Lekarska przyjęła nazwę Akademii Medycznej. Akademia Medyczna przejęła od Uniwersytetu Poznańskiego na własność następujące budynki: gmach obecnego Collegium Anatomicum przy ul. Święcickiego 6 (dawnego Collegium Medicum Novum), budynek Katedry Mikrobiologii Lekarskiej przy obecnej ul. Wieniawskiego 3, budynki obecnego Szpitala Klinicznego im. Heliodora Święcickiego przy ul. Przybyszewskiego 49, budynki obecnego Ortopedyczno-Rehabilitacyjnego Szpitala Klinicznego im. Wiktora Degi przy ul. 28 Czerwca 1956 r. 135/147, budynek przy ul. Marii Magdaleny 14, budynki obecnego Collegium prof. Józefa Chmiela przy ulicy Święcickiego 4 (ówczesnego Collegium Kopernickiego). Akademia Medyczna użytkowała też pomieszczenia w budynkach będących własnością Uniwersytetu Poznańskiego (później UAM): obecnym Collegium Maius przy ul. Fredry 10, Collegium Minus (obecnie UMP nie użytkuje pomieszczeń w tym budynku), Collegium Chemicum

marzec
Akademia Medyczna przejęła od władz samorządowych budynki dawnego Szpitala Sióstr Miłosierdzia przy ul. Długiej ½ (obecny Szpital Kliniczny Przemienienia Pańskiego) oraz budynki dawnej Krajowej Kliniki dla Kobiet przy ul. Polnej 33 (obecny Ginekologiczno-Położniczy Szpital Kliniczny)

5 lipca
Powstała Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego, która przejęła od Akademii Medycznej wszystkie agendy Studium Wychowania Fizycznego

Zdjęcie
1952

październik
Powołanie Biblioteki Głównej Akademii Medycznej

Zdjęcie
1965

1965-1972
Powstały budynki Szpitala Klinicznego im. Karola Jonschera przy ulicy Szpitalnej 27/33

Zdjęcie
1973

16 października
Wmurowano akt erekcyjny nowego miasteczka uczelnianego na terenie przy zbiegu ulic Przybyszewskiego i Bukowskiej

Zdjęcie
1975

14 kwietnia
Na Akademii Medycznej powstał trzeci wydział – Wydział Pielęgniarski. Jego pierwszym dziekanem został prof. Józef Baron

Zdjęcie
1981

15 grudnia
W trzecim dniu stanu wojennego Senat Akademii Medycznej podjął uchwałę o nadaniu uczelni imienia Karola Marcinkowskiego

Zdjęcie
1984

26 stycznia
Decyzja Senatu uczelni została usankcjonowana przez parlament PRL. Odtąd Karol Marcinkowski jest oficjalnie patronem Akademii Medycznej w Poznaniu

Zdjęcie
1991

28 czerwca
Akademia Medyczna została właścicielem części budynku przy ul. Dąbrowskiego 79, nazwanym Collegium Wrzoska

Zdjęcie
1992

25 lutego
Senat Akademii Medycznej zatwierdził podział Wydziału Lekarskiego na Wydział Lekarski I i Wydział Lekarski II.

Zdjęcie
1993

wrzesień
Uruchomienie Oddziału Kształcenia w Języku Angielskim (od 2008 r. Centrum Nauczania w Języku Angielskim)

Wydział Pielęgniarski przyjął nazwę Wydziału Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu

Zdjęcie
1998

Wydział Pielęgniarstwa i Nauk o Zdrowiu przyjął nazwę Wydziału Nauk o Zdrowiu

Zdjęcie
2004

5 października
Otwarcie gmachu Centrum Stomatologii przy ul. Bukowskiej 70

Zdjęcie
2007

27 lutego
Akademia Medyczna im. Karola Marcinkowskiego przyjęła nazwę Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu, stając się tym samym pierwszą uczelnią medyczną w Polsce, która zyskała status uniwersytecki

3 października
Otwarcie gmachu Centrum Kongresowo-Dydaktycznego przy ul. Przybyszewskiego 37

Zdjęcie
2010

12 października
Uroczyste otwarcie Biblioteki Głównej w nowej siedzibie przy ul. Przybyszewskiego 37

Zdjęcie
2011

30 marca
Senat Uniwersytetu Medycznego zatwierdził decyzję o przejęciu przez uczelnię 111. Szpitala Wojskowego przy ul. Grunwaldzkiej 16/18

Zdjęcie
2013

sierpień
Zakończenie budowy Centrum Biologii Medycznej przy ul. Rokietnickiej 8

ZARYS HISTORII UNIWERSYTETU MEDYCZNEGO IM. KAROLA MARCINKOWSKIEGO W POZNANIU

            Powołanie do życia w 1919 r. Uniwersytetu Poznańskiego (dalej UP) otworzyło możliwości dla rozwoju akademickiej medycyny i farmacji w grodzie Przemysława. Szczególnie zabiegał o powołanie studiów lekarskich i farmaceutycznych pierwszy rektor Uniwersytetu Poznańskiego prof. Heliodor Święcicki, lekarz położnik i ginekolog, prezes Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. To dzięki jego wsparciu utworzono w październiku 1919 r.,  w ramach Wydziału Filozoficznego, Studium Farmaceutyczne, którego prawdziwym liderem w okresie międzywojennym był prof. Konstanty Hrynakowski, twórca i kierownik Katedry Chemii Farmaceutycznej. Podobnie zasłużył się prof. Święcicki w  utworzeniu studiów medycznych, sprowadzając z Warszawy do Poznania  prof. Adama Wrzoska, który zgodził się przyjąć propozycję objęcia funkcji organizatora i pierwszego dziekana Wydziału Lekarskiego.  Mimo kolosalnych przeszkód natury materialnej i kadrowej Senat UP na posiedzeniu w dniu 24 lipca 1920 r. zaakceptował koncepcję rozwoju Wydziału Lekarskiego autorstwa prof. Wrzoska, następnie w dniu 5 września 1920 r. ukonstytuował skład Rady Wydziału, która zebrała się na swym pierwszym posiedzeniu w dniu 19 listopada 1920 r. Jak pokazuje historia Wydziału Lekarskiego i Studium Farmaceutycznego - medycy i farmaceuci już w okresie międzywojennym zbudowali prawie od zera czołowy ośrodek naukowo-dydaktyczny w Polsce, którego dalszy rozwój przerwał wybuch II wojny światowej.

            Mimo represji okupanta hitlerowskiego studia lekarskie i farmaceutyczne rozwijali poznańscy uczeni w ramach powołanego do życia w 1940 r. w Warszawie tajnego Uniwersytetu Ziem Zachodnich (dalej UZZ), zaś na obczyźnie w ramach utworzonego w 1941 r. w Edynburgu Polskiego Wydziału Lekarskiego (dalej PWL), którego dziekanem był prof. Antoni Tomasz Jurasz. Te instytucje pozwoliły nie tylko na kontynuację kształcenia lekarskiego i farmaceutycznego, ale przygotowały odpowiednie kadry dla odbudowy studiów lekarskich, stomatologicznych oraz farmaceutycznych po zakończeniu wojny. To właśnie profesorowie UZZ i PWL, z rektorem prof. Stefanem Dąbrowskim na czele, stanowili trzon odrodzonego po oswobodzeniu Poznania Wydziału Lekarskiego oraz utworzonego w 1947 r. Wydziału Farmaceutycznego.

            Nowy etap w dziejach poznańskiej medycyny i farmacji akademickiej rozpoczął się wraz z formalnym przejęciem w 1948 r. władzy w Polsce przez komunistów. Efektem tego była zmiana ustroju, ale także kierunku edukacji na poziomie wyższym. Jednym ze skutków tej polityki było utworzenie w dniu 1 stycznia 1950 r. Akademii Lekarskiej, przemianowanej w marcu 1950 r. na Akademię Medyczną w Poznaniu (dalej AM). Utworzona w mieście nad Wartą AM  powstała na bazie katedr i zakładów wchodzących w skład wydzielonych z Uniwersytetu Poznańskiego – Wydziału Lekarskiego z Oddziałem Stomatologii oraz  Wydziału Farmaceutycznego, zaś pierwszym rektorem został prof. Tadeusz Kurkiewicz, kierownik Katedry i Zakładu Histologii i Embriologii. Przyczyny powołania do życia uczelni o profilu medycznym były dwojakiego rodzaju. Z jednej strony uzasadnieniem była odbudowa kraju, który po olbrzymich stratach osobowych i materialnych, spowodowanych przez okupanta hitlerowskiego, cierpiał na dotkliwy brak wykwalifikowanej kadry medycznej; z drugiej jednak strony za tworzeniem w powojennej Polsce odrębnych uczelni medycznych stał swego rodzaju projekt ideologiczny władz komunistycznych. Wydzielenie z obszaru szkolnictwa wyższego kierunków medycznych wraz z oddziałami klinicznymi umożliwiło w istocie podporządkowanie władzy całego obszaru ochrony zdrowia wraz z jego akademicką nadbudową.

            Na rozwój  AM w Poznaniu w latach 1950 – 2018 wpływ miały czynniki zewnętrzne i wewnętrzne. Mimo że Polska w bloku wschodnim była krajem wyjątkowym, gdyż proces sowietyzacji życia politycznego i społeczno-gospodarczego postępował wolniej, nie zahamował on jednak rozwoju szkolnictwa wyższego. Impulsem  do głębszych zmian organizacyjnych była tzw. „odwilż popaździernikowa” w 1956 r., w wyniku której przywrócono na uczelniach procedurę demokratycznego wyboru władz akademickich. Nowym rektorem AM w Poznaniu został wybrany prof. Antoni Horst, zaś członkowie rad wydziałów dokonali wyboru dziekanów i prodziekanów. Istotną decyzją było przejęcie przez poznańską AM kontroli nad państwowymi szpitalami klinicznymi, co pozwoliło na podniesienie jakości edukacji studentów medycyny, a także zintensyfikowanie badań klinicznych.  W okresie lat 1956 – 1980 AM stopniowo rozwijała swój potencjał naukowy, kliniczny oraz dydaktyczny. Jednym z największych osiągnięć tego okresu było stworzenie w Poznaniu czołowego w Europie ośrodka ortopedii i rehabilitacji, który pod kierunkiem jego twórcy prof. Wiktora Degi stał się centrum walki z polio, a także wdrożenie nowatorskiej koncepcji leczenia i rehabilitacji osób niepełnosprawnych. Z kolei na niwie naukowej w poznańskiej AM utworzono nowe jednostki, które pozwalały na podejmowanie nowatorskich badań. Jako pierwsze w kraju zostały utworzone na poznańskiej Uczelni między innymi: Pracownia Mikroskopii Elektronowej (1956), Ośrodek Izotopowy (1957), Pracownia Sztucznej Nerki (1958), Ośrodek Dietetyki (1959), Klinika Chorób Pasożytniczych (1961), Zakład Rehabilitacji Przemysłowej (1968), Klinika Chirurgii Ręki (1969). Wynikiem podniesienia roli badań naukowych było powołanie w 1969 r. instytutów naukowych. Uznano, że liczne i nowe zadania przypadające uczelni w okresie burzliwego rozwoju nauki mogą być lepiej i łatwiej realizowane przez większe, zintegrowane jednostki organizacyjne, jakimi są instytuty.

            W tym czasie niewątpliwie podniósł się również poziom nauczania, a także chęć poszerzenia edukacji wyższej o pomocniczy personel medyczny. Obok więc kierunku lekarskiego, stomatologicznego i farmaceutycznego, w 1975 r. powołano do życia czwarty kierunek studiów - pielęgniarstwo, a co za tym idzie utworzono nowy fakultet -  Wydział Pielęgniarstwa. Inną oznaką prosperity AM była koncepcja rozbudowy uczelni. To dzięki ówczesnym rektorom, w osobach – prof. A. Horsta, prof. Wiktora Degi, prof. Olecha Szczepskiego, prof. Witolda Michałkiewicza i prof. Romana Górala – udało się pozyskać tereny w czworoboku ulic - Stanisława Przybyszewskiego, Marcelińskiej, Polnej i Karola Świerczewskiego (dzisiaj ul. Bukowska), które stały się w następnych dekadach miejscem rozbudowy kampusu Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu. Po krótkim okresie wolności akademickiej nastąpił jednak proces jej ograniczania. Na rozwój Uczelni co raz większy wpływ zaczęła mieć Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Jednym z przejawów tego stanu była rezygnacja ze stanowiska rektora przez prof. Horsta, a później przez  prof. Degę. W konsekwencji wzrost rządów autorytarnych w Polsce doprowadził do tzw. „wypadków marcowych” w 1968 r., a następnie do tzw. „wydarzeń grudniowych” w 1970 r. Zahamowało to niewątpliwie przestrzeń wolności akademickiej i skutkowało narastaniem konfliktów społecznych w kraju, których kulminacja nastąpiła w 1980 r. w postaci powstania Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.  Również na poznańskiej AM w połowie września 1980 r. zorganizowano zebranie pracowników, podczas którego przeprowadzone zostały pierwsze demokratyczne wybory pracowniczej organizacji związkowej.

            Konsekwencją „wybuchu Solidarności” w 1980 r.  była demokratyzacja polskich uczelni, także sytuacji na poznańskiej AM. Ponownie po 20 latach nastąpiły wolne wybory do władz Uczelni, m. in. w ich wyniku rektorem został wybrany prof. Jerzy Wójtowicz, a dziekanem Wydziału Lekarskiego - doc. Jacek Łuczak. Innym ważnym wydarzeniem było podjęcie przez Senat Uczelni, 15 grudnia 1981 r. uchwały o nadaniu AM imienia Karola Marcinkowskiego, wybitnego poznańskiego lekarza, społecznika i patrioty. Niestety wprowadzenie 13 grudnia 1981 r. stanu wojennego spowodowało kres autonomii Uczelni;  jego skutki polityczne, ale przede wszystkim ekonomiczne znacząco wpłynęły na spowolnienie rozwoju AM w tym okresie. Brak środków na inwestycje w bazę dydaktyczną i kliniczną przy jednocześnie rosnącej liczbie studentów skutkował trudnymi warunkami pracy i nauki dla całej społeczności akademickiej, co niestety przekładało się na niezadowalające efekty procesu nauczania.

            Rok 1989 to jedna z ważnych cezur powojennej Europy, a także Polski, która stała się po latach wolnym krajem. Już na początku dokonujących się przemian władze AM w Poznaniu, pod kierunkiem rektora prof. Antoniego Pruszewicza, przyjmują zasadę autonomicznej i bardzo aktywnej polityki naukowo-dydaktycznej i organizacyjnej. Jej skutkiem było podejmowanie działań, które  w konsekwencji podniosły poziom kształcenia studentów, jakość i ilość badań naukowych, a także świadczonych usług medycznych. Jedną z dróg do osiągnięcia tych celów było powołanie w 1992 r. Wydziału Medycznego, który został wkrótce przekształcony w Wydział Lekarski II. W skład nowego Wydziału weszły - Oddział Kształcenia Podyplomowego i Oddział Kształcenia w Języku Angielskim, kształcący jako pierwszy w Polsce studentów anglojęzycznych, początkowo głównie z USA. Ponadto dotychczasowy Wydział Lekarski został nazwany Lekarskim I, a Wydział Pielęgniarstwa ostatecznie w 1998 r. stał się Wydziałem Nauk o Zdrowiu, poszerzając znacznie swoją ofertę dydaktyczną o kolejne kierunki studiów. Przyniosło to w  rezultacie poprawę kondycji ekonomicznej Uczelnia, a także rozwój nowych inwestycji w zakresie bazy naukowo-dydaktycznej i klinicznej. Wszystkie te działania w konsekwencji podniosły jakość nauczania oraz poziom badań naukowych poznańskiej AM. Pozwoliło to na skorzystanie z możliwości ustawy o szkolnictwie wyższym i przekształcenie 27 lutego 2007 r. Akademii Medycznej w Uniwersytet Medyczny im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu (dalej UMP). Tym samym poznańska AM  stała się pierwszą uczelnią medyczną w Polsce, która zyskała status uniwersytecki.

            Ostatnia dekada funkcjonowania UMP cechuje się dynamicznym rozwojem. Uniwersytet Medyczny w Poznaniu należy do grona  najlepszych uczelni medycznych w Polsce. Wśród około 8 tysięcy studentów, prawie tysiąc to studenci anglojęzyczni, pochodzący z ponad 50 krajów świata. Także oferta dydaktyczna została znacznie poszerzona, bo obok klasycznych kierunków – lekarskiego, farmaceutycznego, stomatologicznego i pielęgniarskiego  można na UMP studiować w sumie 22 kierunki, w tym m. in.   położnictwo, fizjoterapię, elektroradiologię, ratownictwo medyczne, terapię zajęciową, analitykę, kosmetologię, biotechnologię medyczną, dietetykę, a także neurobiologię, której nauczają profesorowie czterech uczelni, wywodzących się z Uniwersytetu Poznańskiego. Jeśli chodzi o infrastrukturę, to Uniwersytet Medyczny wzbogacił się o kolejne nowe budynki, zlokalizowane na  terenie własnego kampusu. W 2004 r.  oddano do użytku wspaniały architektonicznie gmach Collegium Stomatologicum przy ul. Bukowskiej 70; z kolei w 2007 r. zakończono budowę Centrum Kongresowo-Dydaktycznego przy ul. Przybyszewskiego 37, z nowoczesną Bibliotekę Główną przy ul. Przybyszewskiego 37, zaś w 2014 r. otwarto Uniwersyteckie Centrum Biologii Medycznej, przy ul. Rokietnickiej 8. Niejako ukoronowaniem kilkudziesięcioletniej historii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu było  otwarcie 7 listopada 2018  r. nowego Centrum Symulacji Medycznej przy ul. Rokietnickiej 7, którego gmach nazwano imieniem pierwszego dziekana Wydziału Lekarskiego prof. Adama Wrzoska, który w 1920 r. erygował studia lekarskie w Poznaniu. Wydarzenie to miało więc symboliczny charakter, bowiem uczczono w ten sposób, po prawie stu latach, jednego z twórców poznańskiej medycyny akademickiej.

Nowy okres w dziejach szkolnictwa wyższego w Polsce otwiera ustawa z dnia 20 lipca 2018 r., zwana „Konstytucją dla Nauki”. W jej wyniku Senat Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu uchwalił w dniu 20 marca 2019 r. statut, na mocy którego organami Uczelni są: Rada Uczelni, Senat oraz rektor. Ponadto z dniem 1 października 2019 r. rozpoczęły funkcjonowanie nowe organy oraz jednostki, m. in. Zarząd Uczelni, cztery wydziały - Wydział Lekarski, Wydział Medyczny, Wydział Farmaceutyczny i Wydział Nauk o Zdrowiu, trzy kolegia nauk - nauk medycznych, nauk farmaceutycznych oraz nauk o zdrowiu, kierowane przez kanclerzy, a także Szkoła Doktorska UMP. Reforma ta otwiera drugie stulecie akademickich studiów medycznych w Poznaniu.

prof. dr hab. Michał Musielak,
Prorektor ds. Promocji i Współpracy z Regionem

Poczet rektorów UMP

LP. Imię i nazwisko Lata urzędowania Zdjęcie
1. Prof. zw. dr hab. Tadeusz Kurkiewicz 1950 - 1952 Tadeusz Stefan Kurkiewicz
2. Prof. zw. dr hab. Edward Czarnecki 1952 - 1953 Edward Czarnecki
3. Prof. zw. dr hab. Jan Roguski 1953 - 1955 Jan Roguski
4. Prof. zw. dr hab. Anatol Dowżenko 1955 - 1956 Anatol Dowżenko
5. Prof. zw. dr hab. Antoni Horst 1956 - 1959 Antoni Horst
6. Prof. zw. dr hab. Wiktor Dega 1959 - 1962 Wiktor Dega
7. Prof. zw. dr hab. Aleksander Zakrzewski 1962 Aleksander Zakrzewski
8. Prof. zw. dr hab. Olech Szczepski 1962 - 1964 Olech Szczepski
9. Prof. zw. dr Witold Michałkiewicz 1964 - 1972 Witold Michałkiewicz
10. Prof. zw. dr hab. Roman Góral 1972 - 1981 Roman Góral
11. Prof. zw. dr hab. Jerzy Wójtowicz 1981 - 1987 Jerzy Wójtowicz
12. Prof. zw. dr hab. Antoni Pruszewicz 1987 - 1993 Antoni Pruszewicz
13. Prof. dr hab. Janusz Gadzinowski 1993 - 1999 Janusz Gadzinowski
14. Prof. dr hab. Leon Drobnik 1999 - 2002 Leon Drobnik
15. Prof. dr hab. Grzegorz Bręborowicz 2002 - 2008 Grzegorz H. Bręborowicz
16. Prof. dr hab. Jacek Wysocki 2008 - 2016 Jacek Wysocki
17. Prof. dr hab. Andrzej Tykarski 2016 - obecnie Andrzej Tykarski

Biografie opracowały: Anna Poniedziałek, Łucja Stasik (Muzeum UMP)
Fot. Zuzanna Szulc, Mirosław Baryga


Poczet rektorów UP

LP. Imię i nazwisko Lata urzędowania Zdjęcie
1. Prof. dr Heliodor Święcicki 1919 - 1923 Heliodor Święcicki
2. Prof. zw. dr hab. Zygmunt Lisowski 1923 - 1924 Zygmunt Lisowski
3. Prof. zw. dr Stanisław Dobrzycki 1924 - 1925 Stanisław Dobrzycki
4. Prof. zw. dr hab. Ludwik Sitowski 1925 - 1926 Ludwik Sitowski
5. Prof. zw. dr hab. Jan Grochmalicki 1926 - 1928 Jan Grochmalicki
6. Prof. zw. dr Edward Lubicz-Niezabitowski 1928 - 1929 Edward Lubicz-Niezabitowski
7. Prof. zw. dr Stanisław Kasznica 1929 - 1931 Stanisław Kasznica
8. Prof. zw. dr hab. Jan Sajdak 1931 - 1932 Jan Sajdak
9. Prof. zw. dr hab. Stanisław Pawłowski 1932 - 1933 Stanisław Pawłowski
10. Prof. zw. dr med. wet. Stanisław Runge 1933 - 1936 Stanisław Runge
11. Prof. nadzw. dr hab. Antoni Peretiatkowicz 1936 - 1939 Antoni Peretiatkowicz
12. Prof. zw. dr hab. Ludwik Jaxa-Bykowski 1941 - 1943 Ludwik Jaxa-Bykowski
13. Prof. zw. dr hab. Roman Pollak 1943 - 1945 Roman Pollak
14. Prof. zw. dr hab. Stefan Tytus Dąbrowski 1945 - 1946 Stefan Tytus Dąbrowski
15. Prof. zw. dr hab. Stefan Błachowski 1946 - 1948 Stefan Błachowski
16. Prof. zw. dr hab. Kazimierz Ajdukiewicz 1948 - 1952 Kazimierz Ajdukiewicz

Biografie opracowały: Anna Poniedziałek, Łucja Stasik (Muzeum UMP)
Fot. Maciej Męczyński; zdjęcia prezentowane dzięki uprzejmości dr Agnieszki Motyl z Sekcji Promocji Centrum Marketingu Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu


Poczet Prorektorów

Prorektorzy Akademii Medycznej / Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu

POCZET DOKTORÓW HONORIS CAUSA

Wydział Lekarski Wydział Medyczny
Wydział Farmaceutyczny Wydział Nauk o Zdrowiu

Poczet Dziekanów

Wydział Lekarski Wydział Medyczny
Wydział Farmaceutyczny Wydział Nauk o Zdrowiu